Józef Chmiel to postać, której życie i praca pozostawiły niezatarty ślad w dziedzinie biochemii w Polsce. Urodził się 22 lipca 1924 roku w malowniczym Cieszynie, by później stać się znanym lekarzem i biochemikiem. Jego kariera akademicka była ściśle związana z Akademią Medyczną w Poznaniu, gdzie przez wiele lat pełnił funkcję kierownika Katedry i Zakładu Biochemii na Wydziale Farmaceutycznym.
Chmiel zmarł 6 kwietnia 1984 roku, ale jego osiągnięcia i wkład w rozwój nauki żyją nadal w pamięci tych, którzy go znali oraz współczesnych badaczy w dziedzinie biochemii.
Życiorys
Józef Chmiel to wybitna postać w dziedzinie biochemii i medycyny. Swoją edukację rozpoczął, kończąc w 1952 roku studia lekarskie na Akademii Medycznej w Poznaniu, a następnie w 1955 roku uzyskał tytuł magistra chemii na Uniwersytecie Poznańskim. Już na początku swojej kariery naukowej, przez lata 1958–1959, miał zaszczyt brać udział w stażach naukowych na prestiżowych instytucjach, takich jak Uniwersytet Harvarda oraz Scripps Clinic Foundation w San Diego, co było możliwe dzięki stypendium fundacji Rockefellera.
Stopień doktora medycyny uzyskał w 1960 roku, pisząc pracę na temat wpływu środowiska hipertonicznego na trwałość krwinek czerwonych. Jego habilitacja, która miała miejsce w 1962 roku, dotyczyła związków fosforanowych krwinek czerwonych, pełniąc rolę metabolitów i koenzymów w przemianie węglowodanowej. Już rok później objął stanowisko docenta w Zakładzie Chemii Fizjologicznej, a niedługo potem został kierownikiem Zakładu Biochemii.
W 1970 roku Chmiel uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1980 roku zdobył tytuł profesora zwyczajnego. W 1977 roku zostaje uznany przez studentów za najlepszego wykładowcę Wydziału Farmaceutycznego, co stanowi dowód na jego umiejętności dydaktyczne.
W swoich badaniach koncentrował się na wykorzystaniu składników morfotycznych krwi jako komórek modelowych do eksperymentów związanych z oddziaływaniem związków biologicznie aktywnych. Zajmował się również metabolizmem glikozoaminoglikanów oraz enzymami mikrosomalnymi, które odgrywają istotną rolę w metabolizmie ksenobiotyków. W ciągu swojej kariery był autorem ponad 120 publikacji naukowych, promotorem 20 doktoratów i opiekunem dwóch habilitacji.
Od 1966 roku pełnił funkcję prodziekana Wydziału Farmaceutycznego, co przyczyniło się do utworzenia na nim Oddziału Analityki Chemicznej. Był aktywnym uczestnikiem wielu organizacji, w tym Komisji Nauk Chemicznych Polskiej Akademii Nauk oraz Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Laboratoryjnej. Dodatkowo, wziął udział w pracach redakcyjnych w renomowanych czasopismach, takich jak „Postępy Biochemii”, „Medycyna Doświadczalna” i „Roczniki Medyczne”.
Józef Chmiel zmarł 6 kwietnia 1984 roku, a jego ostatnim miejscem spoczynku stał się Cmentarz Junikowski, gdzie został pochowany w Alei Zasłużonych (AZ-2-P-76). W celu jego upamiętnienia, na poznańskiej uczelni nadano nazwę Collegium Chmiela. Jego życie osobiste również miało swoje ciekawe wątki – jego żona, Maria, była lekarzem oraz wykładowcą na Akademii Medycznej w Poznaniu.
Odznaczenia i nagrody
Józef Chmiel, wybitny biochemik, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój nauki oraz edukacji w Polsce.
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- odznaka honorowa Miasta Poznania,
- odznaka honorowa „Za zasługi w rozwoju województwa poznańskiego”,
- odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel PRL”.
Przypisy
- Informacje na stronie um.poznan.pl
- „Kronika Miasta Poznania”. 1985 r., nr 4. s. 130 ISSN 0137-3552.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Lech Nowicki | Ryszard Studenski | Rafał Broda | Karol Józef Krótki | Władysław Milata | Bolesław Kotula | Karol Niedoba | Marian Rychłowski | Łucja Maria Monné | Roman Dyboski | Wacław Gojniczek | Halina Piękoś-Mirek | Ryszard Wilczyński (ekonomista) | Kazimierz Towpik | Jan Drabina | Richard Pipes | Karol Semik (ur. 1953) | Ernest Zawada (profesor) | Eugeniusz Tomiczek | Tadeusz KotulaOceń: Józef Chmiel (biochemik)