Franciszek Śniegoń

---

Życiorys

Franciszek Śniegoń przyszedł na świat w rodzinie zamożnych mieszczan. Po ukończeniu katolickiego gimnazjum w Cieszynie, rozpoczął naukę w seminarium duchownym. Kolejnym etapem jego edukacji był kurs filozofii, który zdał w Brnie. Następnie, z pasją dążył do pogłębiania wiedzy teologicznej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Franciszka w Ołomuńcu. W 1831 roku przyjął diakonat, a diecezja wrocławska skierowała go do pracy w Cieszynie. Rok później, uzyskał święcenia kapłańskie. W latach 1832-1840 pełnił funkcję wikariusza oraz kapelana wojskowego w parafii św. Marii Magdaleny.

Nie minęło dużo czasu, gdy w 1840 roku objął obowiązki administratora parafii rzymskokatolickiej w Ustroniu, stawiając czoła wyzwaniom związanym z koniecznością uspokojenia zawodzących nastrojów i uporządkowania spraw związanych z suspendowaniem miejscowego proboszcza. Po pewnym czasie przeniesiono go do parafii w Lesznej Górnej, a w następnym roku do Trzycieży, miejscowości z przewagą ewangelicką. W 1850 roku objął zaszczytną nominację na dziekana jabłonkowskiego, a pięć lat później został proboszczem w Jabłonkowie.

W nowym środowisku wprowadzał innowacyjne działania na rzecz ożywienia życia religijnego. Jego zasługi w zakresie rozbudowy kościoła parafialnego oraz edukacji wśród lokalnej społeczności przyczyniły się do poważnego uznania. W 1864 roku docenić to postanowiły władze austriackie, mianując go inspektorem szkolnictwa Księstwa Cieszyńskiego; tę funkcję pełnił do 1868 roku.

Dalsze sukcesy zawodowe Śniegonia były widoczne również w oczach władz kościelnych. W 1859 roku otrzymał tytuł radcy Generalnego Wikariatu, w 1866 roku został sekretarzem komisariatu cieszyńskiego w ramach tego samego wikariatu, a w 1870 roku uzyskał funkcję komisarza. W 1872 roku został zgłoszony jako kandydat na wikariusza generalnego austriackiej części diecezji wrocławskiej.

Mimo że kulturowe napięcia tamtych czasów, określane jako kulturkampf, stanowiły spore wyzwanie, to jednak 11 lipca 1872 roku Franciszek Śniegoń został pomyślnie wikariuszem generalnym Generalnego Wikariatu Biskupstwa Wrocławskiego dla Śląska Austriackiego (obok komisariatów nyskiego i cieszyńskiego). Przyjął on tytuł prałata, a także objął obowiązki dziekana cieszyńskiego i probostwo przy farze cieszyńskiej.

Na początku, najwyższe władze cywilne Cesarstwa Niemieckiego oraz Cesarstwa Austrii żywiły pewne wątpliwości odnośnie do awansu, postrzegając go jako przedstawiciela narodowościowego, z większym zaangażowaniem w sprawy rodaków oraz polskich interesów w komisariacie cieszyńskim. Jednakże błyskawicznie zmieniono na jego temat zdanie, kiedy z zaangażowaniem zajął się również sprawami niemieckich wiernych. Jego determinacja zyskała uznanie wśród duchownych pruskich z diecezji wrocławskiej, za co w 1879 roku uhonorowano go tytułem kanonika honorowego kapituły katedralnej wrocławskiej.

Po śmierci Heinricha Förstera, odwilż w stosunkach pomiędzy Cesarstwem Niemieckim a Kościołem katolickim na Śląsku otworzyła jego drogę do uzyskania autonomii wikariatu w Cieszynie, a nawet do spełnienia marzenia wcześniejszych biskupów o utworzeniu nowej diecezji. W 1883 roku, za łaskawym pośrednictwem cesarza Austrii, Franciszek Śniegoń otrzymał nominację na biskupa pomocniczego wrocławskiego z siedzibą tytularną w Tanis, co dało mu prawo do święcenia nowych kościołów oraz udzielania sakramentu bierzmowania.

Konsekracja biskupa Śniegonia miała miejsce 30 września 1883 roku w kościele parafialnym św. Marii Magdaleny w Cieszynie, a sakramentu udzielił mu biskup diecezjalny wrocławski, Robert Herzog. Biskup Franciszek Śniegoń zmarł 3 lipca 1891 roku, a jego pochówek odbył się 7 lipca tego samego roku na cmentarzu przy kościele św. Jerzego w Cieszynie. Po jego śmierci, staraniem kardynała Georga Koppa, ograniczono samodzielność Generalnego Wikariatu w wielu aspektach. Następnie nowy wikariusz generalny, Karol Findiński, nie został konsekrowany na biskupa pomocniczego wrocławskiego, tracąc tym samym część swoich kompetencji na rzecz kanclerza Generalnego Wikariatu.

Działalność społeczna

Franciszek Śniegoń, pełniąc funkcję administratora oraz proboszcza parafii, a także dziekana jabłonkowskiego, odegrał kluczową rolę w polskim ruchu narodowościowym na obszarze Śląska Cieszyńskiego. Jego zaangażowanie w kwestie społeczne i edukacyjne miało znaczący wpływ na lokalną społeczność.

Dzięki jego staraniom, na terenie regionu zaczęło rozwijać się szkolnictwo wiejskie, co miało ogromne znaczenie dla kształcenia i podnoszenia jakości życia mieszkańców. W tym okresie powstały także organizacje wspierające polskość i kulturę katolicką, takie jak Polski Dom Katolicki w Cieszynie, Śląskie Towarzystwo Prasowe św. Jadwigi oraz Związek Śląskich Katolików.

---

Oceń: Franciszek Śniegoń

---