Piotr Żyła

---

Przebieg kariery

Lata 2004–2006

Piotr Żyła rozpoczął swoją przygodę z narciarstwem wysokogórskim w bardzo młodym wieku; miał zaledwie osiem lat, co zaowocowało jego długoletnią karierą. Debiut w Pucharze Kontynentalnym miał miejsce 26 grudnia 2004 roku w Sankt Moritz. Już 14 stycznia 2005 roku, podczas zawodów w Sapporo, zdobył swoje pierwsze punkty, zajmując 19. miejsce. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2005 uplasował się na 13. pozycji indywidualnie, ex aequo z Anže Damjanem. Ponadto, w kontekście drużynowym, zdobył srebrny medal, współzawodnicząc z Pawłem Urbańskim, Wojciechem Toporem oraz Kamilem Stochem.

21 stycznia 2006 roku otworzył nowy rozdział, debiutując w Pucharze Świata w Sapporo. W swoim pierwszym starcie zajął 19. miejsce, a dzień później jeszcze raz wszedł do czołowej trzydziestki. 4 lutego odniósł sukces, wygrywając zawody Pucharu Kontynentalnego w Villach.

Lata 2006–2010

W sezonie 2006/2007 Piotr czterokrotnie zdobywał punkty w Pucharze Świata. Najlepszym jego rezultatem było dziewiętnaste miejsce uzyskane w Titisee-Neustadt. Uczestniczył w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2007, gdzie w indywidualnych zmaganiach zajął 35. miejsce na dużej skoczni oraz 42. na normalnej. W rywalizacji drużynowej, wspólnie z zespołem, uplasował się na piątej lokacie.

Wrzesień 2007 przyniósł 8. miejsce w Letnim Grand Prix w Hakubie. W następnych latach zdecydowanie spadły jego wyniki, a w sezonie 2007/2008 nie zdobywał punktów w Pucharze Świata. Z kolei w 2008 roku, podczas Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich, drużynowo osiągnęła 10. miejsce. W sezonie 2008/2009 dwukrotnie kończył zawody na 29. lokacie, a słaby start w sezonie 2009/2010 skutkował wykluczeniem z występów w Pucharze Świata.

Lata 2010–2012

W sezonie 2010/2011 Piotr nie znalazł się w kadrze A polskich skoczków, ale jego treningi pod czujnym okiem Jana Szturca przyniosły rezultaty w Pucharze Kontynentalnym. Po występach w Sapporo Żyła regularnie rywalizował w Pucharze Świata, zdobywając 21. miejsce w Zakopanem 21 stycznia oraz powtarzając ten rezultat 13 lutego w Vikersund. 29 stycznia 2011 roku po raz pierwszy stanął na podium drużynowym w Willingen.

W Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2011 Piotr zdobył 19. miejsce na skoczni normalnej i 4. drużynowo, jednocześnie na dużej skoczni zajął 21. lokatę indywidualnie. W sezonie 2011/2012 wrócił do kadry A. W letnich zawodach Lotos Poland Tour zajął ostatnie, 57. miejsce, jednak w Letnim Grand Prix w Hakubie dwukrotnie znalazł się na drugim miejscu.

Podczas zimowego sezonu 2011/2012 Piotr regularnie startował w Pucharze Świata, a 4 grudnia 2011 roku zajął 7. miejsce w Lillehammer, co było jego pierwszym występem w czołowej dziesiątce. Uczestniczył w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2012, gdzie indywidualnie zajął 33. pozycję, a drużynowo 7. 26 lutego 2012 roku ustanowił rekord życiowy na odległość 232,5 m, poprawiając poprzedni rekord Polski Adama Małysza.

Sezon 2012/2013

W sezonie 2012/2013 Piotr zdobył swoje pierwsze punkty w Pucharze Świata dopiero podczas siódmego swojego startu, uzyskując 30. miejsce w Garmisch-Partenkirchen. 9 stycznia 2013 roku w Wiśle uplasował się na 6. lokacie, a to samo osiągnął 26 stycznia w Vikersund oraz 13 lutego w Klingenthal. Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013, zajmując 23. miejsce na normalnej skoczni i 19. na dużej, zdobył brąz w drużynie, wspólnie z Maciejem Kotem, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem.

17 marca 2013 roku po raz pierwszy w swojej karierze zwyciężył w zawodach Pucharu Świata w Oslo, dzieląc podium z Gregorem Schlierenzauerem. Był piątym Polakiem, który wygrał konkurs Pucharu Świata po Stanisławie Bobaku, Piotrze Fijasie, Adamie Małyszu oraz Kamilu Stochu. W kolejnych zawodach zajął trzecie miejsce na Letalnicy w Planicy, a sezon ukończył na 15. pozycji w generalnej klasyfikacji Pucharu Świata z 485 punktami, odnosząc również sukces w Pucharze Świata w lotach narciarskich, gdzie uplasował się na 8. miejscu.

Lata 2013–2016

Sezon 2013/2014 rozpoczął bardzo obiecująco, uzyskując 5. lokatę w Klingenthal, co okazało się najlepszym wynikiem w tym sezonie. W grudniu z powodzeniem uplasował się kilkakrotnie w pierwszej dziesiątce i zakończył sezon na 20. miejscu z 343 punktami. Wziął udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014, kończąc zmagania na 34. miejscu na skoczni dużej i 4. z reprezentacją.

W 2014 roku dwukrotnie stawał na podium Letniego Grand Prix, a w sezonie 2014/2015 brał udział we wszystkich konkurencjach Pucharu Świata. W indywidualnych zmaganiach, 7 razy znalazł się w czołowej dziesiątce, a jego najwyższe osiągnięcie to 6. miejsce, które zdobył w Oslo 14 marca. W sezonie 2015 Piotr uczestniczył w Mistrzostwach Świata, gdzie zdobył 9. lokatę na dużej skoczni oraz 33. na normalnej, a drużynowo zdobył brązowy medal razem z Klemensem Murańką, Janem Ziobrą i Kamilem Stochem.

Na przełomie lipca i sierpnia 2015 Piotr odniósł sukces, pierwsze miejsce w drużynie oraz drugą lokatę indywidualnie w Letnim Grand Prix rozgrywanym w Wiśle. Niestety, w sezonie 2015/2016 jego wyniki były nieco gorsze. W wielu startach nie udało się zdobyć punktów, a najlepszym osiągnięciem była 12. pozycja w zawodach.

Sezon 2016/2017

Sezon 2016/2017 Piotr zainaugurował od startów w Pucharze Świata, gdzie regularnie zbierał doświadczenie. W 65. Turnieju Czterech Skoczni poszedł po podium w konkursach w Oberstdorfie (7. miejsce), Garmisch-Partenkirchen (6. miejsce), Innsbrucku (7. miejsce), a na Bischofshofen zajął 3. miejsce, uzyskując po raz pierwszy podium PŚ od 2013 roku. Uczestniczył też w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym, gdzie zdobył 19. miejsce na normalnej skoczni oraz 3. indywidualnie i złoty medal w drużynie z Dawidem Kubackim, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem.

Podczas konkursów lotów narciarskich w Vikersund, w marcu 2017 roku, ustanowił rekord Polski, uzyskując skoki na 243 oraz 245,5 m. W całym cyklu Pucharu Świata zakończył na 11. pozycji z 634 punktami.

Sezon 2017/2018

W Letnim Grand Prix 2017 dwukrotnie stanął na podium, uzyskując 3. miejsce w Hinterzarten i 2. w Hinzenbach. W sezonie 2017/2018 regularnie zdobywał punkty, a 4 lutego 2018 roku znalazł się na 3. miejscu w Willingen. W ciągu całego sezonu cztery razy zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce i ostatecznie zakończył na 16. pozycji z 403 punktami.

Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018 Zajął 17. miejsce indywidualnie, a drużynowo zdobył brązowy medal z Stefanem Hulą, Dawidem Kubackim i Kamilem Stochem. Piotr był również częścią drużyny na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2018, jednak nie uczestniczył w żadnym z konkursów.

Sezon 2018/2019

W 2018 roku Letnie Grand Prix przyniosło mu trzykrotnie miejsca na podium: 2. miejsce w Wiśle, następnie wygrana w Einsiedeln oraz 2. lokata w Râșnovie. Sezon 2018/2019 w Pucharze Świata przyniósł liczne sukcesy, w tym 3. miejsce w pierwszym konkursie w Ruce oraz wyniki 2. i 3. w Niżnym Tagile. Kolejne tygodnie przyniosły mu 4. lokaty w Sapporo i Oberstdorfie.

Na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, Piotr osiągnął 19. miejsce na skoczni dużej i 33. na normalnej. Z kolei w konkursie drużynowym po raz kolejny nie udało się zdobyć medalu, kończąc na 4. pozycji. Jednak marcowe konkursy Pucharu Świata zakończyły na 3. miejscu w Planicy, a cały sezon uzyskał 4. lokatę w klasyfikacji generalnej z 1131 punktami oraz 3. miejsce w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019.

Sezon 2019/2020

Letnie Grand Prix 2019 przyniósł mu solidne wyniki – 5. oraz 6. lokatę w zawodach w Polsce, a także 3. miejsce w Hinzenbach i Klingenthal. W swoim pierwszym występie w Pucharze Świata 2019/2020 w Wiśle zaliczył upadek, finalizując na 35. lokacie, ale na szczęście nie odniósł urazów. Reszta sezonu pokazała jego determinację i był wielokrotnie w czołowej dziesiątce.

W grudniu 2019 roku uzyskał najwyższą lokatę 5. w konkursie w Oberstdorfie, a w styczniu 2020 roku w najważniejszym występie zajął 4. miejsce w Predazzo. Cudowny dzień 15 lutego 2020 roku przyniósł mu drugie w karierze zwycięstwo, tym razem na mamuciej skoczni w Bad Mitterndorf. Na koniec sezonu plasował się na 11. miejscu z 617 punktami w Pucharze Świata oraz 3. w konkursach lotów narciarskich.

Sezon 2020/2021

W 2020 roku zdobył 3. lokatę w obu konkursach Letniego Grand Prix w Wiśle. Wielu z zawodów w sezonie 2020/2021 Pucharu Świata kończył w czołowej dziesiątce, a w listopadzie 2020 roku zdobył 2. miejsce w Ruce. W Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 indywidualnie zajął 7. miejsce, ale z drużyną możesz się pochwalić brązowym medalem, startując razem z Andrzejem Stękałą, Kamilem Stochem i Dawidem Kubackim.

W grudniowych zawodach PŚ jego najwyższe miejsca to 3. w Engelbergu, zaś w styczniu 2021 zajął 3. miejsce w Garmisch-Partenkirchen, 2. w Titisee-Neustadt oraz 3. w Willingen. W lutym 2021 Piotr uzyskał 4. lokatę konkursie w Klingenthal. W Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 zdobył złoty medal na skoczni normalnej, na skoczni dużej zajął 4. miejsce i 6. w drużynie mieszanej, a z zespołem męskim zdobył brąz wraz ze Stękałą, Stochem i Kubackim.

During March competitions in Planica, he was classified in the 7th position. The end of the season ended with 825 points and the 7th place in the overall ranking.

Sezon 2021/2022

W sezonie 2021/2022 Piotr w Pucharze Świata często kończył z wynikiem w drugiej dziesiątce. W międzyczasie, między listopadem 2021 a styczniem 2022, osiągnął najlepszy wynik na 7. pozycji w Bischofshofen. Udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022 zaowocował 21. miejscem na skoczni normalnej i 18. na dużej. Niestety drużynowo na 6. lokacie.

W lutym 2022 roku po powrocie do startu w Pucharze Świata, osiągnął 3. miejsce w konkursie w Lahti. Brał również udział w Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, zajmując 15. pozycję indywidualnie oraz 5. w drużynie. Na marcowych zawodach Pucharu Świata zajął 2. miejsce w Oberstdorfie. Koniec sezonu to 14. miejsce w podsumowaniu z 480 punktami.

Sezon 2022/2023

W sezonie 2022/2023 Piotr uzyskał większość z wysokich lokat w Pucharze Świata. Pierwsze podium zdobył 26 listopada 2022 roku w Ruce, zajmując 3. miejsce, a w grudniu dodał kolejne 3. lokatę w Engelbergu. Na otwarciu 71. Turniej Czterech Skoczni, zakończył na 2. pozycji w Oberstdorfie. Inne zawody turniejowe kończyły się dla niego kolejno na 6., 10. i 10. miejscu, ostatecznie osiągając 4. miejsce w klasyfikacji generalnej. W zawodach Pucharu Świata w styczniu i lutym 2023 roku osiągnął 4. pozycję.

Wziął udział w Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023, gdzie na skoczni normalnej po pierwszej serii był na 13. lokacie, a po oddaniu skoku na 105 m, ustanowił nowy rekord Sredniej skakalnicy, co dało mu 2,6 punktu przewagi nad drugim Andreasem Wellingerem. Na dużej skoczni zajął 9. miejsce, drużynowo w mixed teamie 8. a w zespole męskim 4. W marcu jego najlepszym wynikiem było 10. miejsce, a 1 kwietnia 2023 zajął 3. miejsce. Kończąc sezon z 984 punktami, znalazł się na 6. pozycji w klasyfikacji generalnej.

Sezon 2023/2024

W 2023 roku Piotr wziął udział w Igrzyskach Europejskich, zdobywając 7. lokatę zarówno na skoczni normalnej, jak i dużej, a w drużynie mieszanej 5. Do Letniego Grand Prix 2023 w Szczyrku przyniósł 3. miejsce, a następnego dnia odniósł zwycięstwo, co odnotował w generalnej klasyfikacji cyklu na 4. pozycji.

W sezonie 2023/2024 w Pucharze Świata Piotr często zajmował miejsca w trzeciej dziesiątce, tylko dwukrotnie osiągnął pierwszą, z 4. miejscem 11 lutego 2024 roku w Lake Placid oraz 5. lokatą 24 marca w Planicy. W końcowym podsumowaniu zakończył na 25. lokacie z 292 punktami. Podczas Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2024, zajął 6. miejsce indywidualnie oraz 8. w drużynie. Swoją karierę Piotr kontynuować będzie po artyroskopii stawu kolanowego, przechodząc do treningów po zabiegu od 24 września.

Życie prywatne

W 2003 roku zakończył swoją edukację w Zespole Szkół Mistrzostwa Sportowego w Szczyrku, a w 2006 roku uzyskał dyplom absolwenta SMS w Zakopanem. Następnie Piotr Żyła podjął studia na dwóch instytutach zamiejscowych Wyższej Szkoły Edukacji w Sporcie, gdzie jego kierunkiem była wychowanie fizyczne, ze specjalnością w zakresie trenersko-menadżerskim. Początkowo studiował w Wiśle, lecz po przeniesieniu filii uczelni do Bielska-Białej, to tam ukończył studia licencjackie, a w 2017 roku obronił pracę dyplomową, której temat brzmiał: „Pewność siebie na przykładzie reprezentantów Polski kadry narodowej „A” w skokach narciarskich.

W 2006 roku zawarł związek małżeński z Justyną Lazar, która jest kuzynką Adama Małysza. Para ta ma dwoje dzieci: Jakuba, który urodził się w 2007 roku oraz Karolinę, która przyszła na świat w 2012 roku. Jednak ich związek przeszedł przez trudności, a 18 września 2018 roku miała miejsce ich pierwsza sprawa rozwodowa. W listopadzie tego samego roku, w wyniku porozumienia stron, para uzyskała rozwód.

Ponadto, Piotr Żyła zadeklarował swoją przynależność do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. W jego rodzinie jest także siostra Dorota, która aktywnie uprawiała skoki narciarskie oraz snowboard.

Igrzyska olimpijskie

Indywidualnie

W kontekście występów Piotra Żyły na igrzyskach olimpijskich jego indywidualne osiągnięcia mają istotne znaczenie. Poniżej znajduje się tabela z wynikami Żyły w zawodach indywidualnych.

Soczi/Krasnaja Polana 2014	–	34. lokata (K-125)
Pekin/Zhangjiakou 2022	–	21. lokata (K-95), 18. lokata (K-125)

Drużynowo

W zmaganiach drużynowych, Piotr Żyła również odniósł sukcesy, przyczyniając się do osiągnięć reprezentacji Polski. Tabela poniżej ilustruje wyniki drużynowe tego sportowca.

Soczi/Krasnaja Polana 2014	–	Miejsce 4
Zhangjiakou/Pekin 2022	–	Miejsce 6

Starty P. Żyły na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo

Analiza jego startów w różnych dyscyplinach igrzysk olimpijskich pozwala na dokładniejsze zapoznanie się z osiągnięciami. W szczególności, tabela zawiera szczegółowe dane dotyczące startów Piotra Żyły.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
34.	15 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	indywidualny	118,0 m	–	108,7 pkt	170,0 pkt	Kamil Stoch
4.	17 lutego	2014	Krasnaja Polana	Russkije Gorki	K-125	HS-140	drużynowy	121,0 m	132,0 m	1011,8 pkt (233,5 pkt)	29,3 pkt	Niemcy
21.	6 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-95	HS-106	indywidualny	95,0 m	99,0 m	245,5 pkt	29,5 pkt	Ryōyū Kobayashi
18.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywidualny	133,0 m	132,5 m	255,5 pkt	40,6 pkt	Marius Lindvik
6.	14 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	drużynowy	118,0 m	125,5 m	880,1 pkt (215,9 pkt)	62,6 pkt	Austria

Mistrzostwa świata

Indywidualnie

W ciągu swojej kariery na mistrzostwach świata, Piotr Żyła zyskał wiele cennych doświadczeń, które wpłynęły na jego dalszy rozwój jako skoczka narciarskiego. Poniżej przedstawiono zestawienie jego osiągnięć, które ilustrują jego postęp w tej dyscyplinie sportu oraz wyniki uzyskiwane na poszczególnych mistrzostwach.

2007 Sapporo	–	35. pozycja (K-120), 42. pozycja (K-90)
2011 Oslo	–	19. pozycja (K-95), 21. pozycja (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	23. pozycja (K-95), 19. pozycja (K-120)
2015 Falun	–	33. pozycja (K-90), 9. pozycja (K-120)
2017 Lahti	–	19. pozycja (K-90), brązowy medal (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	19. pozycja (K-120), 33. pozycja (K-99)
2021 Oberstdorf	–	złoty medal (K-95), 4. pozycja (K-120)
2023 Planica	–	złoty medal (K-95), 9. pozycja (K-125)

Drużynowo

Nie mniej interesujące są drużynowe starty Żyły, które wskazują na jego umiejętność współpracy z innymi zawodnikami oraz znaczenie zespołowego ducha walki w skokach narciarskich. Oto szczegóły jego występów w drużynowych zawodach na mistrzostwach świata.

2007 Sapporo	–	5. pozycja
2011 Oslo	–	4. pozycja (K-95), 5. pozycja (K-120)
2013 Val di Fiemme/Predazzo	–	brązowy medal (K-120)
2015 Falun	–	brązowy medal (K-120)
2017 Lahti	–	złoty medal (K-116)
2019 Seefeld/Innsbruck	–	4. pozycja (K-120)
2021 Oberstdorf	–	6. pozycja (drużyna mieszana/K-95), brązowy medal (K-120)
2023 Planica	–	8. pozycja (drużyna mieszana/K-95), 4. pozycja (K-125)

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata – szczegółowo

Pełne zestawienie startów Piotra Żyły na mistrzostwach świata pozwala na lepsze zrozumienie jego wyników w skokach narciarskich. Szczegółowe dane zdradzają wiele informacji o jego postępach oraz kompetencjach technicznych w różnych warunkach. Poniżej prezentujemy szczegółową tabelę z jego wynikami w zawodach.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
35.	24 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	indywid.	103,0 m	–	76,9 pkt	189,2 pkt	Simon Ammann
5.	25 lutego	2007	Sapporo	Ōkurayama	K-120	HS-134	druż.	115,0 m	111,5 m	857,2 pkt (194,7 pkt)	143,0 pkt	Austria
42.	3 marca	2007	Sapporo	Miyanomori	K-90	HS-98	indywid.	86,5 m	–	104,0 pkt	173,0 pkt	Adam Małysz
19.	26 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	indywid.	93,5 m	96,0 m	224,0 pkt	45,2 pkt	Thomas Morgenstern
4.	27 lutego	2011	Oslo	Midtstubakken	K-95	HS-106	druż.	98,0 m	101,0 m	953,0 pkt (235,6 pkt)	72,5 pkt	Austria
21.	3 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	indywid.	121,0 m	124,5 m	232,9 pkt	43,6 pkt	Gregor Schlierenzauer
5.	5 marca	2011	Oslo	Holmenkollbakken	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	–	435,6 pkt (118,0 pkt)	64,4 pkt	Austria
23.	23 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-95	HS-106	indywid.	95,5 m	95,0 m	220,1 pkt	32,5 pkt	Anders Bardal
19.	28 lutego	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	indywid.	124,0 m	126,5 m	268,1 pkt	27,7 pkt	Kamil Stoch
3.	2 marca	2013	Predazzo	Trampolino Dal Ben	K-120	HS-134	druż.	122,0 m	126,0 m	1121,0 pkt (270,6 pkt)	14,9 pkt	Austria
33.	21 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-90	HS-100	indywid.	89,5 m	–	101,1 pkt	151,6 pkt	Rune Velta
9.	26 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	indywid.	123,0 m	121,5 m	229,8 pkt	38,9 pkt	Severin Freund
3.	28 lutego	2015	Falun	Lugnet	K-120	HS-134	druż.	123,0 m	123,0 m	848,1 pkt (216,2 pkt)	24,5 pkt	Norwegia
19.	25 lutego	2017	Lahti	Salpausselkä	K-90	HS-100	indywid.	91,5 m	94,0 m	240,2 pkt	30,6 pkt	Stefan Kraft
3.	2 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	indywid.	127,5 m	131,0 m	276,7 pkt	2,6 pkt	Stefan Kraft
1.	4 marca	2017	Lahti	Salpausselkä	K-116	HS-130	druż.	130,5 m	123,0 m	1104,2 pkt (271,7 pkt)	–
19.	23 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	indywid.	128,5 m	121,0 m	228,7 pkt	50,7 pkt	Markus Eisenbichler
4.	24 lutego	2019	Innsbruck	Bergisel	K-120	HS-130	druż.	121,5 m	119,5 m	909,1 pkt (227,4 pkt)	78,4 pkt	Niemcy
33.	1 marca	2019	Seefeld	Toni-Seelos-Olympiaschanze	K-99	HS-109	indywid.	90,5 m	–	82,1 pkt	136,2 pkt	Dawid Kubacki
1.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	105,0 m	102,5 m	268,8 pkt	–
6.	28 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	druż. miesz.	100,0 m	93,0 m	837,6 pkt (236,8 pkt)	163,2 pkt	Niemcy
4.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	130,5 m	137,0 m	264,4 pkt	12,1 pkt	Stefan Kraft
3.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.	139,0 m	139,0 m	1031,2 pkt (285,7 pkt)	15,4 pkt	Niemcy
1.	25 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	indywid.	97,5 m	105,0 m	261,8 pkt	–
8.	26 lutego	2023	Planica	Srednja skakalnica	K-95	HS-102	druż. miesz.	101,0 m	99,5 m	846,0 pkt (257,4 pkt)	171,2 pkt	Niemcy
9.	3 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	indywid.	128,5 m	133,5 m	266,0 pkt	21,5 pkt	Timi Zajc
4.	4 marca	2023	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	druż.	131,5 m	133,0 m	1129,1 pkt (279,7 pkt)	49,8 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata w lotach

Indywidualnie

W przypadku występów Piotra Żyły na mistrzostwach świata w lotach, wyniki w kategoriach indywidualnych ukazują różnorodność osiągnięć na przestrzeni lat. Przyjrzyjmy się bliżej jego startom, a także osiągniętym miejscom.

Oberstdorf 2008	–	nie zakwalifikował się
Vikersund 2012	–	33. miejsce
Oberstdorf 2018	–	17. miejsce
Planica 2020	–	7. miejsce
Vikersund 2022	–	15. miejsce
Tauplitz 2024	–	6. miejsce

Drużynowo

W konkurencjach drużynowych Żyła również odnosił sukcesy, czego dowodem są zdobyte lokaty w poszczególnych edycjach mistrzostw. W szczególności warto zwrócić uwagę na zdobycie medali w drużynie.

Oberstdorf 2008	–	10. lokata
Vikersund 2012	–	7. lokata
Oberstdorf 2018	–	brązowy medal
Planica 2020	–	brązowy medal
Vikersund 2022	–	5. lokata
Tauplitz 2024	–	8. lokata

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo

Analiza szczegółowych rezultatów Piotra Żyły na mistrzostwach świata pod kątem każdego z jego występów pokazuje znaczną historię rywalizacji. W kontekście zaprezentowanych danych możemy dostrzec jego rozwój jako skoczka oraz reakcję na zobowiązania, które niesie udział w tych prestiżowych zawodach.

Lp.	Data	Rok	Miasto	Skocznia	Punkt K	HS	Typ	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Ocena	Strata	Zwycięzca
NQ	21 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	indywid.	165,0 m	–			145,0 pkt	Nie zakwalifikował się.
10.	24 lutego	2008	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-185	HS-213	druż.	168,0 m		–		573,8 pkt (150,1 pkt)	979,5 pkt	Austria
33.	24–25 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	indywid.	168,0 m	–	–	–	133,8 pkt	274,9 pkt	Robert Kranjec
7.	26 lutego	2012	Vikersund	Vikersundbakken	K-195	HS-225	druż.	223,5 m		232,5 m		1444,5 pkt (424,7 pkt)	203,9 pkt	Austria
17.	19–20 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	indywid.	190,0 m	183,5 m	198,5 m	–	525,8 pkt	126,1 pkt	Daniel-André Tande
3.	21 stycznia	2018	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	K-200	HS-235	druż.	212,5 m		204,0 m		1592,1 pkt (382,0 pkt)	70,1 pkt	Norwegia
7.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	221,5 m	224,5 m	227,0 m	224,5 m	828,6 pkt	48,6 pkt	Karl Geiger
3.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.	226,0 m		234,0 m		1665,5 pkt (431,6 pkt)	62,2 pkt	Norwegia
15.	11–12 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	indywid.	215,0 m	187,0 m	225,0 m	209,5 m	725,7 pkt	128,5 pkt	Marius Lindvik
5.	13 marca	2022	Vikersund	Vikersundbakken	K-200	HS-240	druż.	210,5 m		201,5 m		1495,8 pkt (374,6 pkt)	215,7 pkt	Słowenia
6.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-225	indywid.	218,0 m	220,5 m	225,0 m	–	626,4 pkt	21,0 pkt	Stefan Kraft
8.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.	212,5 m		177,5 m		1279,1 pkt (335,4 pkt)	336,3 pkt	Słowenia

Mistrzostwa świata juniorów

Indywidualnie

Na mistrzostwach świata juniorów, Piotr Żyła zajął 13. miejsce w zawodach, które odbyły się w Rovaniemi w 2005 roku.

Rovaniemi 2005

–

Miejsce 13

Drużynowo

W rywalizacji drużynowej w tym samym roku, Piotr Żyła zdobył srebrny medal, co było znaczącym osiągnięciem w jego karierze.

Rovaniemi 2005

srebrny medal

Starty P. Żyły na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

Poniżej przedstawione są szczegółowe wyniki występów Piotra Żyły na mistrzostwach świata juniorów, które odbyły się w 2005 roku w Rovaniemi, gdzie skakał zarówno w konkurencji drużynowej, jak i indywidualnej.

Lp.	Data	Rok	Miasto	Skocznia	Punkt K	HS	Typ konkursu	Skok 1	Skok 2	Wynik	Strata	Zwycięzca
2.	23 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	drużynowy	94,0 m	95,0 m	978,0 pkt (247,5 pkt)	4,0 pkt	Słowenia
13.	25 marca	2005	Rovaniemi	Ounasvaara	K-90	HS-100	indywidualny	89,5 m	88,0 m	223,5 pkt	28,5 pkt	Joonas Ikonen

Igrzyska europejskie

Indywidualnie

W 2023 roku, podczas Igrzysk Europejskich odbywających się w Krakowie i Zakopanem, Piotr Żyła zajął siódme miejsca w dwóch różnych konkurencjach skoków narciarskich: na skoczni K-95 oraz K-125.

2023 Kraków/Zakopane

7. pozycja (K-95), 7. pozycja (K-125)

Drużynowo

W zawodach drużynowych, reprezentacja Polaków, w której uczestniczył Żyła, zajęła piąte miejsce w kategorii drużyny mieszanej.

2023 Kraków/Zakopane

5. lokata (drużyna mieszana)

Starty P. Żyły na igrzyskach europejskich – szczegółowo

Analizując wyniki Piotra Żyły na Igrzyskach, można zauważyć jego występy w różnych kategoriach skoków, które dostarczają pełniejszego obrazu jego osiągnięć oraz poziomu sportowego.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
7	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywidualny	95,5 m	106,5 m	249,5 pkt	20,8 pkt	Daniel Tschofenig
5	29 czerwca	2023	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	drużynowy mieszany	105,5 m	102,0 m	767,2 pkt (240,3 pkt)	172,1 pkt	Austria
7	1 lipca	2023	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywidualny	136,5 m	130,0 m	262,2 pkt	16,9 pkt	Dawid Kubacki

Letnie Grand Prix

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2007	35
2011	5
2012	26
2013	44
2014	5
2015	9
2016	44
2017	8
2018	3
2019	8
2020	3
2021	27
2022	17
2023	4

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	112,5 m	267,3 pkt
2	6 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	−	143,7 pkt

Zwycięstwa w konkursach LGP – noty sędziów

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	K	HS	Skok	Nota A	Nota B	Nota C	Nota D	Nota E	Nota (skok)	Nota (styl)	Nota łączna	Nota końcowa
1.	4 sierpnia 2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	AUT 19,0	POL 19,0	SUI 19,0	ROU 19,0	FRA 19,0	78,0 pkt	57,0 pkt	136,8 pkt	267,3 pkt
						112,5 m	AUT 19,0	POL 19,0	SUI 18,5	ROU 18,5	FRA 18,5	73,5 pkt	56,0 pkt	130,5 pkt
2.	6 sierpnia 2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	AUT 19,0	POL 18,5	KAZ 19,0	GER 19,0	SVK 19,0	80,0 pkt	57,0 pkt	143,7 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	26 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	127,5 m	131 m	262,2 pkt	2.	15,5 pkt	Tom Hilde
2.	27 sierpnia	2011	Hakuba	Olimpijska	K-120	HS-131	132,5 m	128 m	262,3 pkt	2.	1,7 pkt	Tom Hilde
3.	26 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	124,0 m	131,5 m	398,5 pkt	2.	16,7 pkt	Peter Prevc
4.	9 sierpnia	2014	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	113,5 m	115,5 m	406,5 pkt	2.	6,0 pkt	Gregor Schlierenzauer
5.	1 sierpnia	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	126,5 m	134,0 m	270,0 pkt	2.	4,9 pkt	Dawid Kubacki
6.	29 lipca	2017	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	102,5 m	103,5 m	269,8 pkt	3.	13,5 pkt	Dawid Kubacki
7.	1 października	2017	Hinzenbach	Energie AG-SkisprungArena	K-95	HS-108	87,0 m	92,5 m	246,3 pkt	2.	5,6 pkt	Dawid Kubacki
8.	22 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	130,5 m	126,5 m	272,3 pkt	2.	8,3 pkt	Kamil Stoch
9.	4 sierpnia	2018	Einsiedeln	im. Andreasa Küttela	K-105	HS-117	115,0 m	112,5 m	267,3 pkt	1.	–
10.	22 września	2018	Râșnov	Trambulina Valea Cărbunării	K-90	HS-97	95,5 m	97,0 m	261,0 pkt	2.	8,9 pkt	Karl Geiger
11.	29 września	2019	Hinzenbach	Aigner-Schanze	K-85	HS-90	88,5 m	84,5 m	238,6 pkt	3.	5,8 pkt	Dawid Kubacki
12.	5 października	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	–	135,6 pkt	3.	2,0 pkt	Anže Lanišek
13.	22 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	121,5 m	131,0 m	262,5 pkt	3.	13,1 pkt	Dawid Kubacki
14.	23 sierpnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	129,0 m	263,6 pkt	3.	12,3 pkt	Dawid Kubacki
15.	5 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	97,0 m	103,0 m	252,9 pkt	3.	4,4 pkt	Władimir Zografski
16.	6 sierpnia	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	105,0 m	–	143,7 pkt	1.	–

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło
2005
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
	48	39	47		q			0
2006
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
44	40			42	35					0
2007
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
32	35	37	45	44		8	11	43	38	56
2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
				47				46	47	0
2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
			49						0
2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
46			13	24	20	2	2	5	26	4	298
2012
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
16	15	7			29	20	38	27	84
2013
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
34	16	11	17							43	53
2014
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
2	2	27					13	6	224
2015
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
2	12	11	15			7	7			14	232
2016
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
16	43	26	17					15	26	55
2017
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
13	3	6					2	37	200
2018
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
2	4	1				2	4	12	382
2019
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
5			6			3	3	205
2020
_	_	punkty
3	3	120
2021
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
13	24					7	20	74
2022
_	_	_	_	_	_	punkty
6	10			21	39	76
2023
_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		3	1			10	13	17	220
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 q – zawodnik nie zakwalifikował się – zawodnik nie wystartował

Miejsca na podium w konkursach drużynowych LGP chronologicznie

Numer	Data	Rok	Miasto	Skocznia	Punkt K	HS	Typ	Skok 1	Skok 2	Ocena	Pozycja	Różnica	Zwycięzca
1	6 sierpnia	2011	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	drużynowy	103,0 m	100,0 m	995,8 pkt (252,1 pkt)	2	25,5 pkt	Austria
2	20 lipca	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	120,5 m	–	477,9 pkt (113,0 pkt)	2	1,2 pkt	Słowenia
3	25 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	128,5 m	131,5 m	1061,5 pkt (268,1 pkt)	1	–
4	31 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	126,0 m	131,0 m	1042,7 pkt (257,5 pkt)	1	–
5	7 sierpnia	2015	Hinterzarten	Adlerschanze	K-95	HS-108	drużynowy	95,0 m	99,5 m	968,7 pkt (239,4 pkt)	2	64,3 pkt	Niemcy
6	14 lipca	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	117,0 m	127,0 m	994,7 pkt (234,2 pkt)	1	–
7	21 lipca	2018	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	136,0 m	130,5 m	1073,3 pkt (282,4 pkt)	1	–
8	20 lipca	2019	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	drużynowy	128,0 m	130,0 m	1094,1 pkt (272,1 pkt)	1	–
9	17 sierpnia	2019	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	drużynowy	122,0 m	129,0 m	951,1 pkt (216,7 pkt)	2	10,8 pkt	Japonia

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło
2006									_
									5
2007									_
									7
2011								_	_
								–	2
2012							_	_	_
							2	–	–
2014									_
									1
2015								_	_
								1	2
2017									_
									1
2018								_	_
								1	–
2019							_	_	_
							1	–	2
Legenda
1234-8poniżej 8 – brak startu

Turniej Czterech Narodów

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
2006	61.
2007	41.

Lotos Poland Tour

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Rok	Pozycja
2011	57.

Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2004/2005	92
2005/2006	21
2006/2007	91
2007/2008	39
2008/2009	58
2009/2010	119
2010/2011	59
2015/2016	47

Poniżej przedstawiamy chronologiczne zestawienie zwycięstw Piotra Żyły w indywidualnych konkursach Pucharu Kontynentalnego.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	4 lutego	2006	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	99,0 m	264,0 pkt

W tym miejscu można zapoznać się z wynikami Piotra Żyły, które pozwoliły mu stanąć na podium w indywidalnych konkursach Pucharu Kontynentalnego.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	4 lutego	2006	Villach	Alpenarena	K-90	HS-98	96,5 m	99,0 m	264,0 pkt	1.	–
2.	31 stycznia	2016	Bischofshofen	im. Paula Ausserleitnera	K-125	HS-140	139,0 m	–	136,5 pkt	3.	2,3 pkt	Markus Eisenbichler

W tabeli poniżej znajdują się szczegółowe informacje dotyczące miejsc zajmowanych przez Piotra Żyłę w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego, z uwzględnieniem stanu na 15 grudnia 2024 roku.

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

Źródło
Sezon 2004/2005
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	53	63	38	49	64	64	19	33	28	–	–	43	46	12	31	52	38	–	–	–	–	–	–	28	40
Sezon 2005/2006
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	10	35	18	24	11	33	26	27	28	–	–	–	–	1	8	16	15	4	14	–	32	30	31	30	315
Sezon 2006/2007
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	12	31	–	–	–	25	22	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	27
Sezon 2007/2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	13	20	8	–	–	–	–	–	–	5	9	13	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	157
Sezon 2008/2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
22	14	19	7	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	53	50	–	–	30	36	43	–	37	39	–	–	22	20	96
Sezon 2009/2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	40	22	–	–	36	49	38	34	34	44	–	–	–	–	–	57	57	–	–	–	–	–	9
Sezon 2010/2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
19	20	29	20	17	9	48	21	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	89
Sezon 2015/2016
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	–	29	3	4	4	–	–	–	–	–	–	–	–	–	162
Sezon 2024/2025
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
–	–	14	4	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	68
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – − zawodnik nie wystartował

Letni Puchar Kontynentalny

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2006	47
2008	17
2009	99
2010	80
2011	5
2014	17

W ich analizie można zauważyć ewolucję wyników Piotra Żyły w Letnim Pucharze Kontynentalnym, które pokazują nie tylko jego rozwój, ale także wyzwania, przed którymi stawał.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	24 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	142,5 m	280,0 pkt
2	25 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	130,0 m	132,0 m	248,6 pkt
3	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	128,0 m	249,5 pkt

Wymienione osiągnięcia przedstawiają konkretne daty i miejsca, gdzie Żyła odniósł sukces, ilustrując jego umiejętności i determinację.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1	24 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	135,0 m	142,5 m	280,0 pkt	1	–
2	25 września	2011	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	130,0 m	132,0 m	248,6 pkt	1	–
3	1 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	125,0 m	127,0 m	269,3 pkt	2	8,7 pkt	Cene Prevc
4	2 sierpnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	128,0 m	128,0 m	249,5 pkt	1	–

Wyniki te ukazują regularność Piotra Żyły w osiąganiu najwyższych lokat, co niewątpliwie przyczyniło się do jego uznania w skokach narciarskich.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło
2006
_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
						12	31	22
2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
			23	10	5	6	21	56			129
2009
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
37	43	50	29	41	48	dq					2
2010
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
													19	20	23
2011
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
				8	6			1	1	272
2014
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
		2	1											180
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – − zawodnik nie wystartował

Podsumowanie rywalizacji w poszczególnych zawodach dostarcza cennych informacji o jego postępie oraz o różnych aspektach zmagań w tym prestiżowym cyklu.

FIS Cup

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
2005/2006	28
2007/2008	22

Przedstawione wyniki ilustrują osiągnięcia zawodnika w ogólnej klasyfikacji FIS Cup w trakcie kilku sezonów. Analizując m.in. sezon 2005/2006 oraz 2007/2008, możemy zaobserwować rozwój talentu skoczka.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1	17 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104,5 m	―	135,5 pkt

W tabeli można znaleźć listę zwycięstw, która dokumentuje jego sukcesy na mecie w FIS Cupie, od pierwszych triumfów aż po najnowsze wydarzenia.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	16 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	101,5 m	97,5 m	244,5 pkt	3.	10,0 pkt	Łukasz Rutkowski
2.	17 lutego	2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104,5 m	―	135,5 pkt	1.	–

Wyniki te ukazują nie tylko same zwycięstwa, ale także inne znaczące osiągnięcia, takie jak miejsca na podium, które świadczą o stabilności formy zawodnika.

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

Stan przedstawiony w tabeli poniżej pokazuje szczegółowe osiągnięcia Piotra Żyły w poszczególnych konkursach FIS Cupu do zakończenia sezonu 2023/2024.

Źródło
Sezon 2005/2006
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
				5	6																85
Sezon 2007/2008
_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	_	punkty
																		3	1						160
Legenda
1234-1011-30poniżej 30 dq – dyskwalifikacja – − zawodnik nie wystartował

Mistrzostwa Polski

Zimowe mistrzostwa Polski

Na zakończenie sezonu 2023/2024 przygotowano szczegółowy raport dotyczący zimowych mistrzostw Polski w skokach narciarskich. Przedstawione dane są oparte na rzetelnych źródłach, co zapewnia ich wiarygodność i dokładność.

Lp.	Data	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Typ	Skok I	Skok II	Nota	Strata	Zwycięzca
27.	27 marca	2002	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	60,0 m	63,0 m	117,5 pkt	116,5 pkt	Adam Małysz
46.	26 grudnia	2003	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	92,5 m	–	53,5 pkt	219,1 pkt	Adam Małysz
6.	28 stycznia	2004	Karpacz	Orlinek	K-85	HS-94	druż.	86,0 m	87,5 m	770,5 pkt (197 pkt)	113,5 pkt	AZS Katowice
21.	29 stycznia	2004	Karpacz	Orlinek	K-85	HS-94	indywid.	79,0 m	78,5 m	200,0 pkt	62,0 pkt	Adam Małysz
28.	31 stycznia	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	99,5 m	100,0 m	146,6 pkt	131,6 pkt	Adam Małysz
18.	26 stycznia	2005	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	indywid.	73,5 m	–	86,5 pkt	42,5 pkt	Adam Małysz
9.	8 lutego	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	106,0 m	–	183,0 pkt	78,0 pkt	Adam Małysz
5.	25 lutego	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	122,5 m	234,7 pkt	44,2 pkt	Robert Mateja
11.	26 lutego	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	84,0 m	79,0 m	211,0 pkt	38,5 pkt	Adam Małysz
1.	16 lutego	2007	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	druż.	90,0 m	–	420,0 pkt (125,0 pkt)	–	KS Wisła
3.	17 lutego	2007	Szczyrk	Skalite	K-85	HS-93	indywid.	83,0 m	72,5 m	193,5 pkt	41,5 pkt	Adam Małysz
8.	26 grudnia	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	122,0 m	122,0 m	233,7 pkt	21,7 pkt	Kamil Stoch
10.	18 marca	2008	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	120,0 m	118,0 m	220,9 pkt	52,8 pkt	Adam Małysz
2.	19 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	druż.	82,5 m	86,5 m	908,0 pkt (225,5 pkt)	35,0 pkt	TS Wisła Zakopane
5.	20 marca	2008	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	85,0 m	85,0 m	228,0 pkt	31,5 pkt	Adam Małysz
3.	14 lutego	2009	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	120,5 m	211,9 pkt	19,5 pkt	Kamil Stoch
1.	26 marca	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	99,0 m	100,0 m	973,5 pkt (246,5 pkt)	–	KS Wisła
11.	26 grudnia	2009	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	85,0 m	96,5 m	207,0 pkt	49,0 pkt	Adam Małysz
2.	18 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	105,0 m	103,0 m	960,0 pkt (264,0 pkt)	19,3 pkt	TS Wisła Zakopane
11.	19 lutego	2011	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	97,5 m	93,5 m	228,5 pkt	30,0 pkt	Kamil Stoch
2.	26 grudnia	2011	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	130,0 m	129,0 m	283,2 pkt	6,0 pkt	Kamil Stoch
3.	24 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	127,5 m	868,9 pkt (255,6 pkt)	190,6 pkt	AZS Zakopane
4.	25 marca	2012	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	125,0 m	124,0 m	244,2 pkt	41,7 pkt	Kamil Stoch
2.	26 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,5 m	134,0 m	926,2 pkt (262,5 pkt)	61,3 pkt	AZS Zakopane
3.	27 marca	2013	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	128,5 m	132,0 m	313,6 pkt	3,2 pkt	Maciej Kot
1.	23 grudnia	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	125,5 m	131,5 m	255,1 pkt	–
3.	24 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	141,5 m	267,3 pkt	42,8 pkt	Kamil Stoch
2.	25 marca	2015	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	druż.	129,0 m	121,0 m	921,5 pkt (247,5 pkt)	52,1 pkt	AZS Zakopane
6.	22 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	130,0 m	124,0 m	255,7 pkt	17,7 pkt	Maciej Kot
3.	23 marca	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	123,0 m	137,0 m	936,1 pkt (244,5 pkt)	36,5 pkt	AZS Zakopane
1.	26 grudnia	2016	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	127,5 m	135,5 m	273,4 pkt	–
2.	26 grudnia	2017	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	119,0 m	120,0 m	231,9 pkt	22,4 pkt	Stefan Hula
6.	26 grudnia	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	117,0 m	127,5 m	275,5 pkt	55,5 pkt	Kamil Stoch
16.	22 grudnia	2020	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	105,0 m	–	105,9 pkt	50,4 pkt	Tomasz Pilch
2.	23 grudnia	2021	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	130,5 m	141,0 m	308,2 pkt	5,1 pkt	Kamil Stoch
2.	22 grudnia	2022	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	127,0 m	123,5 m	299,7 pkt	0,5 pkt	Kamil Stoch

Dzięki temu można lepiej zrozumieć przebieg zimowej rywalizacji oraz osiągnięcia poszczególnych skoczków w trakcie rozgrywek.

Letnie mistrzostwa Polski

Po zakończeniu sezonu letniego 2024 także sporządzono analizy dotyczące letnich mistrzostw Polski w skokach. Opracowania te pozwalają na śledzenie postępów zawodników oraz ogólne tendencje w skokach letnich.

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
33.	29 września	2002	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	68,5 m	–	78,0 pkt	166,0 pkt	Marcin Bachleda
21.	21 września	2003	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	73,0 m	75,5 m	179,5 pkt	68,0 pkt	Adam Małysz
28.	9 października	2004	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	104,5 m	99,0 m	150,3 pkt	127,7 pkt	Adam Małysz
10.	10 października	2004	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	74,5 m	83,0 m	198,5 pkt	55,5 pkt	Adam Małysz
14.	15 października	2005	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	114,5 m	113,5 m	201,4 pkt	75,8 pkt	Adam Małysz
6.	16 października	2005	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	82,5 m	88,5 m	231,0 pkt	27,0 pkt	Adam Małysz
17.	14 października	2006	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	114,5 m	106,5 m	184,8 pkt	77,0 pkt	Adam Małysz
6.	15 października	2006	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	84,0 m	84,0 m	224,5 pkt	35,5 pkt	Adam Małysz
6.	13 października	2007	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	112,5 m	125,5 m	222,9 pkt	49,0 pkt	Adam Małysz
10.	14 października	2007	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	83,5 m	79,0 m	211,5 pkt	41,5 pkt	Adam Małysz
2.	28 września	2008	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	129,5 m	120,0 m	911,8 pkt (248,1 pkt)	65,5 pkt	TS Wisła Zakopane
5.	10 października	2009	Zakopane	Średnia Krokiew	K-85	HS-94	indywid.	82,5 m	85,0 m	227,0 pkt	22,5 pkt	Adam Małysz
21.	11 października	2009	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	111,0 m	106,0 m	179,6 pkt	85,1 pkt	Adam Małysz
7.	23 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	95,0 m	225,5 pkt	37,0 pkt	Adam Małysz
2.	24 lipca	2010	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	97,5 m	90,5 m	887,5 pkt (222,5 pkt)	79,0 pkt	AZS Zakopane
11.	25 lipca	2010	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	115,0 m	114,5 m	206,1 pkt	72,0 pkt	Adam Małysz
3.	17 września	2011	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	126,5 m	118,5 m	238,5 pkt	14,9 pkt	Kamil Stoch
8.	2 września	2012	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	121,5 m	119,5 m	228,3 pkt	27,4 pkt	Maciej Kot
6.	1 września	2013	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	94,5 m	104,5 m	258,0 pkt	8,5 pkt	Dawid Kubacki
6.	8 września	2013	Zakopane	Wielka Krokiew	K-120	HS-134	indywid.	128,0 m	123,0 m	249,3 pkt	14,5 pkt	Jan Ziobro
2.	19 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	129,0 m	126,0 m	256,5 pkt	23,1 pkt	Kamil Stoch
4.	20 lipca	2014	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	140,0 m	120,0 m	843,8 pkt (240,0 pkt)	82,7 pkt	AZS Zakopane
1.	11 października	2014	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	106,0 m	105,0 m	276,0 pkt	–
5.	18 lipca	2015	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	127,0 m	123,5 m	248,9 pkt	17,7 pkt	Dawid Kubacki
6.	9 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	indywid.	99,0 m	101,5 m	252,0 pkt	16,5 pkt	Dawid Kubacki
3.	10 października	2015	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	druż.	100,0 m	97,0 m	944,0 pkt (245,0 pkt)	16,0 pkt	AZS Zakopane
7.	8 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	indywid.	120,0 m	120,5 m	235,6 pkt	56,8 pkt	Maciej Kot
2.	9 października	2016	Wisła	im. Adama Małysza	K-120	HS-134	druż.	127,0 m	124,5 m	946,4 pkt (251,2 pkt)	26,4 pkt	AZS Zakopane
2.	27 października	2018	Zakopane	Wielka Krokiew	K-125	HS-140	indywid.	133,5 m	136,5 m	314,1 pkt	6,5 pkt	Dawid Kubacki
6.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	90,5 m	–	400,3 pkt (125,2 pkt)	99,5 pkt	AZS Zakopane
1.	12 października	2019	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	100,0 m	111,0 m	266,4 pkt	–
9.	17 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	85,0 m	98,5 m	231,7 pkt	31,0 pkt	Dawid Kubacki
1.	18 października	2020	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	105,0 m	106,0 m	1038,5 pkt (276,0 pkt)	–	WSS Wisła
1.	28 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	103,5 m	106,0 m	279,2 pkt	–
1.	29 października	2021	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	98,5 m	97,0 m	991,0 pkt (239,0 pkt)	–	WSS Wisła
2.	18 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	99,5 m	99,5 m	295,2 pkt	14,1 pkt	Dawid Kubacki
2.	19 października	2022	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	98,0 m	101,0 m	924,9 pkt (238,0 pkt)	22,2 pkt	TS Wisła Zakopane
2.	21 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	indywid.	103,0 m	100,5 m	287,7 pkt	9,9 pkt	Dawid Kubacki
1.	22 października	2023	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-104	druż.	97,0 m	101,5 m	1137,5 pkt (307,1 pkt)	–
6.	18 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	indywid.	97,0 m	97,5 m	249,7 pkt	24,5 pkt	Klemens Joniak
1.	19 października	2024	Zakopane	Średnia Krokiew	K-95	HS-105	druż.	97,0 m	96,0 m	982,0 pkt (234,0 pkt)	–

Dokumentacje te stanowią ważny materiał do analizy wydarzeń na krajowej scenie skoków narciarskich.

Rekordy skoczni

W tej sekcji przedstawiamy rekordy skoków Piotra Żyły, które zapisały się w historii skoków narciarskich.

Data	Lokalizacja	Skocznia	Punkt K	HS	Rekord	Uwagi	Źródło
17 lutego 2008	Szczyrk	Skalite	K-95	HS-106	104 m	FIS Cup	–
22 marca 2014	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-139	141 m	PŚ	–

Rekordy życiowe na skoczniach mamucich (chronologicznie)

W tej sekcji przedstawione są rekordy życiowe Piotra Żyły na skoczniach mamucich, zebrane w porządku chronologicznym. Poniżej znajduje się tabela, która dokumentuje osiągnięcia skoczka zarówno podczas treningów, jak i zawodów Pucharu Świata.

Lp.	Data	Miejscowość	Skocznia	Odległość	Uwagi	Źródło
1	16 marca 2006	Planica	Letalnica	133 m	Trening, Puchar Świata	_
2	16 marca 2006	Planica	Letalnica	170,5 m	Trening, Puchar Świata	_
3	17 marca 2006	Planica	Letalnica	175 m	Trening, Puchar Świata	_
4	17 marca 2006	Planica	Letalnica	178,5 m	Kwalifikacje, Puchar Świata	_
5	22 marca 2007	Planica	Letalnica	194 m	Trening, Puchar Świata	_
6	22 marca 2007	Planica	Letalnica	202,5 m	Trening, Puchar Świata	_
7	19 marca 2011	Planica	Letalnica	210 m	Konkurs drużynowy, Puchar Świata	_
8	19 lutego 2012	Oberstdorf	im. Heiniego Klopfera	217 m	Konkurs drużynowy, Puchar Świata, skok nieustanny	_
9	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	213,5 m	Seria próbna, Mistrzostwa Świata	_
10	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	223,5 m	Konkurs drużynowy, Mistrzostwa Świata	_
11	26 lutego 2012	Vikersund	Vikersundbakken	232,5 m	Konkurs drużynowy, rekord Polski, Mistrzostwa Świata	_
12	18 marca 2017	Vikersund	Vikersundbakken	243 m	Seria próbna, Puchar Świata	_
13	18 marca 2017	Vikersund	Vikersundbakken	245,5 m	Konkurs drużynowy, Puchar Świata	_
14	24 marca 2019	Planica	Letalnica	248 m	Konkurs indywidualny, Puchar Świata	_

Ciekawostki

Piotr Żyła odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata w Oslo, co miało miejsce dokładnie 17 lat po tym, jak Adam Małysz zdobył tam swoją premierową wygraną w tym prestiżowym cyklu. To niezwykłe zdarzenie podkreśla bogatą historię polskiego skakania narciarskiego oraz jego ciągłość na najwyższym poziomie.

Odznaczenia

Piotr Żyła, znany polski skoczek narciarski, zyskał wiele uznania za swoje osiągnięcia w sporcie. Jednym z najbardziej znaczących momentów w jego karierze było otrzymanie Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, co miało miejsce na podstawie postanowienia prezydenta RP 29 sierpnia 2019 roku. To odznaczenie zostało przyznane mu za wybitne osiągnięcia sportowe oraz za jego zasługi w propagowaniu kultury fizycznej w Polsce.

Kolejnym znaczącym wyróżnieniem w jego karierze był złoty medal „Za zasługi dla polskiego ruchu olimpijskiego”, który Piotr Żyła otrzymał 21 września 2019 roku. Medal ten został mu przyznany podczas szczególnej gali z okazji 100-lecia Polskiego Związku Narciarskiego (PZN), co dowodzi jego wkładu w rozwój sportów zimowych w Polsce.

---

Oceń: Piotr Żyła

---