Włodzimierz Dąbrowski

Polityka i administracja

Włodzimierz Dąbrowski był znaczącą postacią w historii Polski, szczególnie na Górnym Śląsku. Urodził się 11 sierpnia 1892 roku w Cieszynie. W ciągu swojego życia odniósł wiele sukcesów jako prawnik oraz adwokat, a także odegrał kluczową rolę w ruchu niepodległościowym. Jego działania na rzecz Górnego Śląska przyniosły mu szacunek i uznanie wśród współczesnych.

Włodzimierz Dąbrowski był posłem na Sejm Śląski w trzech kadencjach: II, III i IV. W latach 1930-1932 oraz 1935-1939 pełnił również funkcję wicemarszałka Sejmu Śląskiego, co podkreśla jego znaczenie na politycznej scenie regionu.

Jego życie zakończyło się tragicznie, gdy zmarł 15 września 1942 roku w obozie Auschwitz-Birkenau, pozostawiając po sobie spuściznę oraz pamięć o swoich działaniach na rzecz wolności i niepodległości.

Życiorys

Włodzimierz Dąbrowski przyszedł na świat w rodzinie Walentego (1848–1917) oraz Karoliny Kornelii z Kmenttów (1863–1920). Miał siostrę, Helenę, która w zamążpójściu nosiła nazwisko Sznapek (1887–1952). W latach 1898-1903 uczęszczał do szkoły ludowej w Skoczowie, a następnie w latach 1903-1911 kontynuował naukę w polskim gimnazjum w Cieszynie, gdzie zdał maturę. Po ukończeniu gimnazjum rozpoczął studia równocześnie w Paryżu oraz Wiedniu, które zakończył na Uniwersytecie Wiedeńskim w 1915 roku; tytuł doktora praw uzyskał 9 czerwca 1916.

Pierwsze kroki zawodowe stawiał pod koniec 1915, kiedy to rozpoczął pracę w Rządzie Krajowym w Opawie. W kolejnych latach pracował w starostwie w Karniowie (1916/1917), a od listopada 1917 zatrudniony był w starostwie we Frysztacie. W latach 1920-1921 pełnił funkcję kierownika Wydziału Prezydialnego Komitetu Plebiscytowego w Będzinie oraz aktywnie uczestniczył w pracach Naczelnej Rady Ludowej na Górnym Śląsku. Dąbrowski brał udział w III powstaniu śląskim, m.in. w akcji „Mosty”. Po 1922 roku kierował Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Katowicach oraz stał na czele Śląskiej Rady Adwokackiej.

W roku 1926 przeszedł na stronę sanacji i został członkiem Narodowo-Chrześcijańskiego Zjednoczenia Pracy (NChZP), a z jego ramienia objął funkcję komisarycznego przewodniczącego rady miejskiej w Katowicach. W latach 1930-1939 zasiadał w Sejmie Śląskim, a w latach 1930-1932 oraz 1935-1939 pełnił także obowiązki wicemarszałka tego gremium.

Okres II wojny światowej przyniósł tragiczne wydarzenia w życie Włodzimierza Dąbrowskiego. W latach 1939-1942 ukrywał się przed Niemcami w Rabce, jednak wkrótce został aresztowany i wywieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie tragicznie zginął 15 września 1942 roku. Tego samego losu doświadczyła jego żona Emma, z domu Młodnicka (ur. 1900), która również straciła życie w tym obozie 19 października 1942 roku. Oboje zostali upamiętnieni na tablicy umieszczonej na grobowcu rodzin Dąbrowskich i Sznapków na cmentarzu komunalnym w Cieszynie.

Ordery i odznaczenia

Włodzimierz Dąbrowski został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoje zasługi oraz wkład w rozwój kraju. Poniżej przedstawione są niektóre z jego najważniejszych orderów:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski przyznany 10 listopada 1938,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski otrzymany 2 maja 1923.

Publikacje

Włodzimierz Dąbrowski jest autorem wielu istotnych publikacji, które rzucają światło na historię Śląska oraz jego złożone relacje z Polską. Wśród jego dzieł można wyróżnić:

  • Rok walki o rządy na Śląsku Cieszyńskim (1919),
  • Kwestia cieszyńska (1923),
  • Górny Śląsk w walce o zjednoczenie z Polską (1923),
  • Autonomia województwa śląskiego.

Oceń: Włodzimierz Dąbrowski

★★★★★
Średnia ocena:4.53 Liczba ocen:16