Max Rostal

W pochmurnym świecie najsłynniejszych muzyków, jego pochodzenie skrywało się w żydowskiej rodzinie kupieckiej. Muzyczne talenty objawiły się bardzo wcześnie, ponieważ już od piątego roku życia Max grał na skrzypcach, a zaledwie rok później dał swój pierwszy publiczny występ. Jego nauczycielami byli zarówno prof. Henri A. Troucka, paryżanin z Cieszyna, który prowadził szkołę muzyczną i malarską, jak i wykładowcy w renomowanych szkołach muzycznych, takich jak Otokara Slawika i Michaela Pogrobińskiego.

W 1913 roku, w czasie, gdy miał zaledwie siedem lat, Max zaprezentował swoje umiejętności dla cesarza Franciszka Józefa I. Jego podróż edukacyjna zaprowadziła go do Wiednia, gdzie najpierw uczył się w Schwarzwald-Schule pod okiem Franza Suchy'ego, a później w Wyższej Szkole Muzycznej, gdzie jego nauczycielem był prof. Arnold Rosé. Po tych wczesnych latach kształcenia zawodowego, Rostal kontynuował naukę w Berlinie, gdzie współpracował z prof. Carlem Fleschem i w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej.

W 1924 roku, tuż po wygraniu prestiżowych konkursów im. Felixa Mendelssohna oraz Jeana Sibeliusa, rozpoczął swoją profesjonalną karierę jako skrzypek. Rok ten był przełomowy, ponieważ zdobył znaczącą nagrodę miasta Berna, co otworzyło mu drogę do międzynarodowej kariery. Jego liczne koncerty oraz płyty nagrane dla czołowych europejskich i amerykańskich wytwórni płytowych umocniły jego renomę jako wirtuoza skrzypiec.

W 1930 roku Rostal został najmłodszym profesorem w berlińskiej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej, jednak po dojściu Hitlera do władzy zdecydował się opuścić Niemcy i osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Tam, w latach 1944-1958, uczył w prestiżowej Guildhall School of Music and Drama w Londynie, jednocześnie kontynuując trasy koncertowe na całym świecie. Po 1952 roku powrócił do koncertowania w Niemczech.

W 1958 roku Rostal jako członek jury Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego odwiedził Polskę, dając koncerty w Warszawie oraz Krakowie. W tym samym czasie powrócił do Cieszyna, swojego rodzinnego miasta, co miało dla niego szczególne znaczenie. W tymże roku osiedlił się na stałe w Szwajcarii i objął prowadzenie mistrzowskiej klasy skrzypiec w konserwatorium w Bernie. Oprócz tego był profesorem w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Kolonii, gdzie wychował liczne pokolenia uznawanych muzyków, w tym członków Amadeus Quartet.

W 1971 roku, wspólnie z Yehudim Menuhinem i Siegfriedem Palmem, powołał do życia międzynarodowe stowarzyszenie nauczycieli gry na skrzypcach - European String Teachers Association. W ostatnich latach swojego życia, Max Rostal ufundował konkurs skrzypcowy swojego imienia, Max Rostal Competition, którego pierwsza edycja miała miejsce w 1991 roku w Bernie. Niestety, zmarł w trakcie trwania konkursu, w przeddzień swoich 86. urodzin, nie doczekawszy się jego rozstrzygnięcia.