Kurt Weber

---

Życiorys

Kurt Weber przyszedł na świat w Cieszynie, w rodzinie żydowskiej jako syn Edwarda Webera, który w latach 1945–1961 pełnił funkcję przewodniczącego gminy żydowskiej w tym mieście. W obliczu wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, Kurt razem z rodzicami opuścił swoją ojczyznę i uciekł do Lwowa, który znajdował się pod kontrolą Związku Radzieckiego. W 1941 roku, po niemieckim ataku na ZSRR, rodzina Webera zmuszona była do dalszej ucieczki, która doprowadziła ich do radzieckiej Azji Środkowej.

W czasie wojny na terenie Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich Kurt Weber zakończył kurs kinooperatora w Leninabadzie. Po wojnie, w 1946 roku, powrócił do Polski, ale szybko podjął decyzję o emigracji do Niemiec Zachodnich. Po roku spędzonym w Niemczech, zdecydował się wrócić do Polski, aby uczęszczać do Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi, którą ukończył w 1953 roku. Jego debiut operatorski miał miejsce w 1958 roku, kiedy to pracował nad filmem „Baza ludzi umarłych”.

Kurt Weber zrealizował jako operator wiele filmów oraz prowadził wykłady. W latach 1953–1969 pełnił rolę dziekana Wydziału Operatorskiego. Jednak w 1969 roku, w obliczu antyżydowskiej nagonki, spowodowanej wydarzeniami marcowymi, zdecydował się ponownie na emigrację, tym razem do Republiki Federalnej Niemiec. Tam kontynuował swoją karierę operatorską oraz działalność naukową, będąc również nauczycielem akademickim. W 1979 roku objął stanowisko profesora na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji.

Uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich operatorów filmowych, Kurt Weber był osobą wielojęzyczną. W 2014 roku na rynku wydawniczym pojawiła się jego autobiografia zatytułowana „Dokumenty podróży”, opublikowana przez Wydawnictwo Novae Res.

Filmografia

Filmografia Kurta Webera jest bogata i różnorodna. Jego kariera filmowa rozpoczęła się w roku 1958, kiedy to zadebiutował w filmie „Baza ludzi umarłych”. Poniżej przedstawiamy najważniejsze tytuły w jego dorobku artystycznym z lat 50. i 60., które świadczą o jego wszechstronności jako twórcy.

• 1958: Baza ludzi umarłych,
• 1959: Kamienne niebo,
• 1960: Spotkania w mroku,
• 1961: Zaduszki,
• 1961: Ludzie z pociągu,
• 1962: Jutro premiera,
• 1963: Wiano,
• 1965: Błękitny pokój,
• 1965: Salto,
• 1966: Sublokator,
• 1966: Piekło i niebo,
• 1967: Morderca zostawia ślad,
• 1969: Urząd,
• 1969: Sąsiedzi.

Spis ten odzwierciedla niezwykłą ewolucję jego kariery oraz różnorodność ról, które przyjął. Oprócz wymienionych tytułów, Kurt Weber współpracował również przy innych produkcjach filmowych, które dodają głębi jego dorobkowi artystycznemu. Aby lepiej zrozumieć jego wkład w kinematografię, zapraszamy do zapoznania się z poniższą tabelą, która przedstawia szczegóły wybranych filmów.

Rok	Tytuł filmu	Reżyser
1970	Industrielandschaft mit Einzelhändlern	Egon Monk
1971	Oliver	Ludwig Cremer
1972	Einmal im Leben – Historia jednego domu	Dieter Wedel
1973	Bauern, Bonzen und Bomben	Egon Monk
1974	Schneeglöckchen blühen im September	Christian Ziewer
1975	Hauptlehrer Hofer	Peter Lilienthal
1975	Gewehre Pani Carrar	Egon Monk
1976	W każdym roku: Rodzina Semmeling	Dieter Wedel
1977	Winterspelt 1944	Eberhard Fechner
1978	Środek dnia na Czerwonym Placu	Dieter Wedel
1979	Grüß Gott, przybywam z drugiej strony	Tom Toelle
1981	Księżyc to tylko nagi kula	Jörg Graser
1985	Schwarz Rot Gold	Dieter Wedel
1998	Królewicz z St. Pauli	Dieter Wedel

---

Oceń: Kurt Weber

---